Κηδεία Λάσκαρη: Οι aθλιότητες και η απόλυτη ξεφτiλα
Είπα χθές ανημερα της κηδείας να μην γράψω λεξη, καθώς θεωρώ πώς σε ένα τόσο μεγάλο γεγονός για να γράψεις θα πρέπει να είσαι εκεί. Να νιώσεις. Να παρατηρήσεις. Να βιώσεις συναισθηματα, βλέμματα αντιδράσεις. Απο την στιγμή δε που η οικογένεια αποφάσισε να τελέσει την εξόδιο ακολουθία στο Κολωνάκι, γνώριζε απο την πρώτη στιγμή πώς θα υπάρχουν συνάδελφοι δημοσιογράφοι και φωτογράφοι.
Είναι όμως άλλο η δουλειά μας και άλλο ο κάθε τυχάρπαστος που με ένα κινητό στο χέρι έκανε παρτάκι μέσα στην Εκκλησία. Και το πιο χυδαίο όλων; Ότι μετά προσπαθούσε να μοσχοπουλήσει το υλικό του σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Με αφορμή λοιπόν όλη αυτη την αθλιότητα και αισχροκέρδεια συναισθημάτων και αξιών αποφάσισα σήμερα να γράψω την αλήθεια.
Γνωρίζω καλά πώς κάποιοι θα ενοχληθούν. Αλλά δεν παίρνω χαμπάρι. Κι αυτό γιατί έχω μάθει να κατακεραυνώνω το ξεφτιλίκι… σε όποια μορφή το «συναντώ».
Θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις και συναυλία…. Γιατί συνήθως εκεί βλέπουμε τον κόσμο να απαθανατίζει με κινητό τον αγαπημένο του καλλιτέχνη ή να τραβά βίντεο.
Ή γάμο που και εκεί ναι, θα σηκώσεις κινητό. Τι κρίμα όμως για κάποιους που εκτέθηκαν. Ήταν κηδεία που μάλλον και οι ίδιοι δεν της έδωσαν μεγάλη σημασία.
Κάποιοι δεν πήγαν να αποχαιρετήσουν την Ζωή Λάσκαρη και να την συνοδέψουν στην τελευταία κατοικία της. Κάποιοι βρέθηκαν εκεί… για να πάρουν υλικό για τα κινητά τους. Έβρισκαν ενδιαφέρον το φέρετρο, τους παππάδες, τους συγγενείς που έκλαιγαν τον άνθρωπό τους.
Κάποιοι ίσως πήγαν απλά επειδή γνώριζαν πως θα υπάρχουν πολλοί επώνυμοι Έλληνες. Και κάποιοι ίσως δεν τραβούσαν τους «πρωταγωνιστές» της κηδείας αλλά πρόσωπα της τηλεόρασης ή πολιτικούς της αρέσκειάς τους. Τόσο τραγικό.
Μάλιστα μια κυρία αγνώστων λοιπών στοιχείων δεν δίστασε να σηκώσει ακόμα και ολόκληρο τάμπλετ μέσα στην εκκλησία χωρίς καν να τη νοιάζει αν έχει γίνει θέαμα.
Κάτι τέτοια άτομα θα έπρεπε να πετάγονται έξω από την εκκλησία. Δεν σέβονται τίποτα. Και αν δεν γίνει κάτι, να δοθεί ‘ενα παράδειγμα, οι αθλιότητες αυτές θα συνεχιστούν και σε επόμενη «celebrity κηδεία» που θα πάνε πολλά ψώνια για να ικανοποιήσουν την περιέργεια τους για το πώς είναι να πονά και να σπαράζει ένας διάσημος όταν χάνει τον άνθρωπό του.
Τραγωδία…
Πηγή: nassosblog
Γνωρίζω καλά πώς κάποιοι θα ενοχληθούν. Αλλά δεν παίρνω χαμπάρι. Κι αυτό γιατί έχω μάθει να κατακεραυνώνω το ξεφτιλίκι… σε όποια μορφή το «συναντώ».
Θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις και συναυλία…. Γιατί συνήθως εκεί βλέπουμε τον κόσμο να απαθανατίζει με κινητό τον αγαπημένο του καλλιτέχνη ή να τραβά βίντεο.
Ή γάμο που και εκεί ναι, θα σηκώσεις κινητό. Τι κρίμα όμως για κάποιους που εκτέθηκαν. Ήταν κηδεία που μάλλον και οι ίδιοι δεν της έδωσαν μεγάλη σημασία.
Κάποιοι δεν πήγαν να αποχαιρετήσουν την Ζωή Λάσκαρη και να την συνοδέψουν στην τελευταία κατοικία της. Κάποιοι βρέθηκαν εκεί… για να πάρουν υλικό για τα κινητά τους. Έβρισκαν ενδιαφέρον το φέρετρο, τους παππάδες, τους συγγενείς που έκλαιγαν τον άνθρωπό τους.
Κάποιοι ίσως πήγαν απλά επειδή γνώριζαν πως θα υπάρχουν πολλοί επώνυμοι Έλληνες. Και κάποιοι ίσως δεν τραβούσαν τους «πρωταγωνιστές» της κηδείας αλλά πρόσωπα της τηλεόρασης ή πολιτικούς της αρέσκειάς τους. Τόσο τραγικό.
Μάλιστα μια κυρία αγνώστων λοιπών στοιχείων δεν δίστασε να σηκώσει ακόμα και ολόκληρο τάμπλετ μέσα στην εκκλησία χωρίς καν να τη νοιάζει αν έχει γίνει θέαμα.
Κάτι τέτοια άτομα θα έπρεπε να πετάγονται έξω από την εκκλησία. Δεν σέβονται τίποτα. Και αν δεν γίνει κάτι, να δοθεί ‘ενα παράδειγμα, οι αθλιότητες αυτές θα συνεχιστούν και σε επόμενη «celebrity κηδεία» που θα πάνε πολλά ψώνια για να ικανοποιήσουν την περιέργεια τους για το πώς είναι να πονά και να σπαράζει ένας διάσημος όταν χάνει τον άνθρωπό του.
Τραγωδία…
Πηγή: nassosblog
loading...